Yenicə Nobel alan şairdən şeir: İlk öpüşə qədər

Təbrizli şair Nadir Əzhərinin tərcüməsində 2020-ci iliin ədəbiyyat üzrə Nobel mükafatçısı Luiza Qlükun “Fantziya” şeirini təqdim edir.
Fantaziya

Sizə bir şey deyim:
Hər gün insanlar ölür və bu fəqət başlanğıc.
Hər gün cənazə evlərində yeni dullar,
yeni yetimlər də anadan olur.
Əllərini qatlayaraq otururlar,
Bu yeni həyat barədə qərar verməyə çalışırlar.
Sonra məzarlıqdadırlar,
Bəziləri də ilk dəfə
Ağlamaqdan,
Bəzən də ağlamamaqdan qorxurlar.
Onlara nə edəcəyini əyilib söyləyir birisi,
Bu da bir neçə kəlmə demək,
Bəzən açıq qəbirə torpaq atmaq mənasını verir.
Və bundan sonra hamı
Birdən qonaqlarla dolu olan evə qayıdır.
Dul divanda çox təmtəraqlı oturur,
İnsanlar ona yaxınlaşmaq üçün növbəyə düzülür,
Gah əlini tut, gah qucağına al
Hər kəsə deyəcək bir şey tapır,
Onlara təşəkkürlər, gəldikləri üçün təşəkkürlər.
Amma ürəyində getmələrini istəyir
Yenidən məzarlıqda,
Xəstə otağında, xəstəxanada olmaq istəyir.
Bunun imkansız olduğunu bilir,
Ancaq bu, onun yeganə ümidi,
Geriyə getmək onun yeganə arzusudur
yalnız bir az, evliliyə qədər deyil, ilk öpüşə qədər.




Orijinalı: A Fantasy
I'll tell you something: every day
people are dying. And that's just the beginning.
Every day, in funeral homes, new widows are born,
new orphans. They sit with their hands folded,
trying to decide about this new life.
Then they're in the cemetery, some of them
for the first time. They're frightened of crying,
sometimes of not crying. Someone leans over,
tells them what to do next, which might mean
saying a few words, sometimes
throwing dirt in the open grave.
And after that, everyone goes back to the house,
which is suddenly full of visitors.
The widow sits on the couch, very stately,
so people line up to approach her,
sometimes take her hand, sometimes embrace her.
She finds something to say to everbody,
thanks them, thanks them for coming.
In her heart, she wants them to go away.
She wants to be back in the cemetery,
back in the sickroom, the hospital. She knows
it isn't possible. But it's her only hope,
the wish to move backward. And just a little,
not so far as the marriage, the first kiss.

Mənbə: Kulis.az