Çağdaş Türkiyə poeziyasından şeirlər

 
 Cahit Külebi
   (1917-1996)
  
   Hekayə

   
   Sənin dodaqların pəmbə,
   Əllərin bəyaz,
   Al tut əllərimi, bəbək,
   Tut bir az!
  
   Mənim doğulduğum kəndlərdə
   Ceviz ağacları yoxdu,
   Mən buna görə sərinliyə həsrətəm,
   Oxşa bir az!
  
   Mənim doğulduğum kəndlərdə
   Buğda tarlaları yoxdu
   Dağıt saçlarını, bəbək,
   Sovur bir az!
  
   Mənim doğulduğum kəndləri
   Axşamlar quldurlar basardı
   Mən buna görə yalnızlığı heç sevməm,
   Danış bir az!
  
   Mənim doğulduğum kəndlərdə
   İnsanlar gülməyi bilməzdi
   Mən buna görə belə naçar qalmışam,
   Gül bir az!
  
   Mənim doğulduğum kəndlərdə
   Quzey dağları əsərdi,
   Buna görə dodaqlarım çatlaqdı,
   Öp bir az!
  
   Sən Türkiyə kimi aydınlıq və gözəlsən,
   Mənim doğulduğum kəndlər də gözəldi
   Sən də danış doğulduğun yerlərdən,
   Danış bir az!
  

   Abdürrəhim Karakoç
   (1932)
  
   Görüntü

   
   Yaşılın rəngi budurmu?!
   Yarpaqlar yalan söyləyir.
   Köpüklənib axan sumu?!
   Bulaqlar yalan söyləyir.
   Sevərik sevda yandırarkən,
   Nələr bitirdik baxarkən.
   Əllər duaya qalxarkən,
   Barmaqlar yalan söyləyir.
  
   Maddələr olmuş məsqərə
   Mənalar çəkilmiş dara...
   Get də bax evdən məzara,
   Torpaqlar yalan söyləyir.
  
   Hoyrat elim, saxta gerçək,
   Əlini yaxamızdan çək...
   Başımız dosta gedəcək,
   Ayaqlar yalan söyləyir.
  
   Yanılmışdıq bircə kərə
   Səadət hara, biz hara...
   İnanmayın gülənlərə,
   Dodaqlar yalan söyləyir
  
   Bax oxunan türkülərə,
   Kimi üsyan, kimi tələ...
   Nə dinlərsən baxıb hələ,
   Şərqilər yalan söyləyir.
   
   Ferrahi
   (1934-1969)
  
   Bu dünyanı

   
   Bu dünyanı başdan-başa,
   Gəzəm dedim, gəzəmmədim.
   Başım vurdum daşdan-daşa,
   Əzəm dedim, əzəmmədim.
  
   Dünya sərbəst, sərin imiş,
   Həqiqət yar şirin imiş,
   Eşq ümmanı dərin imiş,
   Üzəm dedim, üzəmmədim.
  
   Yaylaq qurdum bazarımı,
   Qeyb etdim hüzurumu.
   Deyər Fərrahi, məzarımı,
   Qazam dedim, qazammadım.  
 
 
 
   Sedat Umran
   (1926)
  
   Getdin

   
   Getdin, dağ kimi böyüdü yalnızlıq
   Tənhalığın iki ucunda indi sən varsan
   Tam ortasında yoxluğun, yoxluğun, yoxluğun
   O danışsa, danışar, sussa susarsan.
  
   Getdin, daş ataraq dənizlərimə
   Halqa-halqa genişlənən xatirələr qaldı
   Girdin çıxmamaq üzrə dəhlizlərimə
   Birdən yaşamanın dadı azaldı.
  
   Getdin, boşaldı içində sevincin yayı
   Kim öyrədəcək mənə ah, sənsiz yaşamağı?!
  
   Yoxluğunda tapdım səni
  
   Heç bir şey boşalan yerini ,
   Doldurmaz məndə yoxluğun qədər.
   Düşüncəmdə qatarlar gəlib-gedər,
   Yoxluğunu daşıyar qatar-qatar.
  
   Sənin olmadığın yerdə,
   Ah artıq mən də yoxam.
   Mən sən oldum, sən ackən ac,
   Sən toxkən mən də toxam.
  
   Əsir qoymadın gedərkən
   Bir kölgəni belə
   Kör-kötük bir sərxoşam, yeriyirəm
   Devrilə-devrilə.
  
   Yoxluğun dolandı varlığıma
   Bərk-bərk sarıldı sarmaşıq kimi.
   Elə itələdin, qaçırtdın ki məni,
   Çaşıb qalıram mən bu qədərə.
  
   Gəzdiyimiz çöllərdə ayaq izlərini
   Tapa bilsəm, ona da razıyam.
   Əvvəldən sevinclərin ən çoxuydum
   İndi ən şeyin ən azıyam!..

   
   Azərbaycan dilinə uyğunlaşdıran: Təranə Musayeva