Nicat Hunalpdan şeirlər
Ayaqqabı tənhalığı
Baxırdın gözümün içinə qəmli,
Elə bil bilirdin tək qalacaqsan
Mənsiz keçən günlər qəmli - kədərli,
O qapı önündə tozlanacaqsan
Səni saymayacaq daha bir adam,
Vallah çıxmayacaq kimsə yoluna
Tənha qalacaqsan pilləkən üstə
Dərd -kədər çökəcək yük tək qoluna
Darıxıb toz üçün, tozanaq üçün,
İstəsən gəzəsən sən o yolları
De hardan tapassan məni sən axı,
İndi ne men varam, nə ayaqlarım
Məni öldürdülər sisli bir gecə,
Susdu kül qabında siqaret külü
Mənimçün darıxma heç dərd eləmə,
Neynir o dünyada başmağı ölü
Qoy səni geyinsin küçə başında
Şaxtadan ayağı donan bir şair
Həsrətdən ürəyi, kədərdən sözü,
Ömrü xəzan kimi solan bir şair
Səni geyinməsin düşüncəsi dar,
Beyni kəm, ruhu kəm, bir yaddaşı küt
Bax elə o tozun, o tozanağın,
İçində sən yeni bir şair böyüt
Bir bulud ağlayır başımın üstə
Bir az köz atım qoy bu sözə barı,
Fələklə payımı böl yarı - yarı,
Tanrımı göndərib bu buludları,
Bir bulud ağlayır başımın üstə
Özün bax sən Allah bu haya - küyə,
Ürəyim dayanmır o uçuq öyə,
Göy yerə qarışıb, yerdəki göyə,
Bir bulud ağlayır başımın üstə
Burda yaşamımda vallah havayı,
Pərişan görürəm günəşi, ayı,
Bir kimim kimsəm yox, məndən savayı,
Bir bulud ağlayır başımın üstə
Nə qədər adam var içimdə ölən,
Yoxdu ürəyimdə dərdimi bilən,
Nə çoxdu halıma ürəkdən gülən,
Bir bulud ağlayır başımın üstə
Dayan, bir baş çəkim bu ağacada,
Orda qəlbi kabab, qarnı acada,
Tanrıdan aşağı, məndən ucada,
Bir bulud ağlayır başımın üstə
Ay göy üzü əl çək daha yaxamdan
Küsdürmüsən yenə ayı buludu,
Ay göy üzü əl çək daha yaxamdan
Çiçək ömrüm torpağında qurudu,
Ay göy üzü əl çək daha yaxamdan
Yağışında dərdim - sərim yuyuldu,
Arzularım ağac kimi oyuldu,
Yazıq canım tabutuna qoyuldu,
Ay göy üzü əl çək daha yaxamdan
Nə istədi axı səndən bu adam,
Axır çıxdı iman dindən bu adam,
Nə gördüki guya yerden bu adam,
Ay göy üzü əl çək daha yaxamdan
Həsrət üzdü o çiçəksiz arını,
Yel apardı cənnətinin barını,
Gizlətmisən milyon ildi Tanrını,
Ay göy üzü əl çək daha yaxamdan
