Əsmər Hüseyn Xanın yeni şeirləri
Doktor
Bax o yolun sonunda
gözdən itən qatarda,
bizi qonaq edə bilmədi, Doktor...
Bax o əllərini damlalarda rəks etdirən qız da,
bizim qızımız deyil...
Bax o xəzəl yarpaqları belə,
bizim qoşa addımımızı görmədi...
O gəminin son dayanacağındakı limanda da
gözləyən bizdən birimiz deyil...
Əllərimizdə yaylıq yola salmadıq,
birimiz digərini...
Ya da əvəz edə bilmədik bu şəhərin
yanaşı “aşiqlər” heykəlini...
Biz heç üz-üzə də gəlmədik
bu coğrafiyanın bir balaca küncündə...
Ya da bir sahildə...
ya bir qatar pəncərəsində...
Balaca bir qizin arxasınca qaçan o həyacanlı xoşbəxtliyi qəlbimiz daşımadı
Yazın doktor, yazın:
-Bu adam doğuldu, yaşamadı...
Ağırdır...
Bilsən necə ağırdı bilmək,
Bir daha olmayacağını
Döydüyüm qapının arxasında...
Zəngimə “alo” deyən o səsdə...
Doğum günümdəki təbrikdə...
“Hələlik görüşərik” kəliməsində...
Nə ağırdı bilmək olmayacağını,
Ayaqqabılarının qapının kəndarında...
Pencəyin asılı asılqanda...
Nə ağırdır bilmək olacağını
Tanımadığım, sənə bənzəyən üzlərdə...
Yarım qalmış gülüşlərdə...
Oyanmaq istəmədiyim yuxularda...
Nə ağırdır həmişə olacağını
və heç vaxt olmayacağını bilmək...
Qayıt...
Noyabr çatır sona
Bitdi bu son bahar da,
boğuldu xəyallarım
Doğulan arzularda
Ünvansız məktublarım
Ünvanına çatmamış
Bəlkə dönərsən sən də
Durnalar qayıtmamış
Hələ məni yaşadan
Əslində bir ümiddir
Sarıldım yoxluğuna
canımı çox üşütdü
Deyirəm ki, hardasan?
Bəlkə çıxıb gələsən...
Qar yağır bu şəhərə
mənə şal gətirəsən...
Dolayasan boynuma
İsidə o şal məni
Yalvarıram qayıt gəl,
Öz yanına al məni...
Pəncərəmin önündə,
Fəsillər bitirmişəm
Sənli aylar ötürüb
Sənli il itirmişəm
Qapının kəndarında
Gözləyir başmaqların
Qayıt, qoy canı çıxsın
Bütün darıxmaqların...Unutma...
Uzaqdakı gəmi gəlib
Bir limana yan ala
O limanda həsrət bitə
Dönüb ağır lövbər ola
Deyə:
- Dəniz, bu lövbəri unutma...
Sən enəsən o gəmidən
Gəlişinsə işıq saça
Dəniz yuyub ayağını
Pıçıldaya astaca
Deyə:
- Sahil, bu izləri unutma...
Su üstündə öz əksimiz
Ovuclarında əllərim
Dalğalana cüt şəklimiz
Gözün gəzə gözlərimdə
Deyə:
- Gözlər, bu gözləri unutma...
Sonra bu payız da bitə
Qış da ötə, bahar ola
Xəyal dönə gerçək ola
Günəş doğa arzulara
Deyə:
- Ürək, bu sözləri unutma...
