Jalə Məmmədovanın şeirləri
*Üçün dördə sevgili*
Sən gedəli, əzizim,
Bir az dəli kimiyəm.
Əllərimdə sadəcə üçün dördə şəklin var,
Şəklinlə öpüşürəm,
Şəklinlə sevgiliyəm.
Bilirsən, sən gedəli,
Qəlbimin boşluğunu
Tərəziyə qoyanda özümdən ağır gəlir.
Sənsiz şəklinlə yatıb, şəklinlə oyanıram.
İndiysə şəklin mənə səndən də yaxın gəlir.
Fərqi yoxdur, biləsən,
Gözüm üstə yerin var, gözlərimdən atmağa
Gözümün gücü çatmır.
Tanrı səni yolladı, indi məndən almağa
Özünün gücü çatmır.
Şəklin də məni sevir,
Şəklinə taleyiylə
Barışmaq öyrətmişəm.
Bilirsənmi, əzizim,
Səni elə sevirəm,
Üçün dördə şəklinə danışmaq öyrətmişəm.
Üçün dördə otaqda,
Bir mən varam bir də ki,
Üçün dördə sevgilim.
Səni cibimə deyil,
Gözlərimə qoyuram.
Nə qədər sevdiyimi özün gör də, sevgilim.
*Dəlixana otağı*
Fikirləşirəm, görən
dəlixana dəhlizi
nə qədər dəli görür?
Sol tərəfdə güzgü var
Güzgüdən baxan əksim görəsən məni görür?
Deyəsən, qocalıram-
Saçlarımda ağ tüklər,
Üzümdə də qırış var
Üzümü ütüləyim,
Bəlkə onda yox olar üzümdəki qırışlar
Otağımda pərdələr
Asılıbdı tavandan.
Pərdə intihar edir
Bəlkə gedim yanına,
Ona təsəlli verim, mən də intihar edim?
Saat gecənin üçü
Bu məyus butulkanın
nə tez boşaldı içi...
Bəlkə, gözümün yaşın
axıdım dodağıma, şərab əvəzi içim?
Dəlixana otağı...
Şərab nə rəng görünür
oralardan, əzizim?
Yaşım çatır, içirəm,
Başım çatsa, qaçardım buralardan, əzizim.
*"Fevralın otuzu"*
Mən yaxşıyam, əzizim, öz qeydimə qalıram,
olmayasan narahat.
Düzü, bir az məşğulam, elə səni sevirəm,
gündə iyirmi beş saat.
O gün yuxuma girib demişdin ki, "gəlirəm",
qısa sözün uzunu.
Elə o gündən bəri günbəgün gözləyirəm
fevralın otuzunu.
Deyirlər ki, ölmüsən, sən həqiqət deyilsən,
Sən sadəcə röyasan.
Mənə "dəli" deyirlər, niyə bilmirlər ki, sən
yuxu qədər realsan?
Bu gün görüş günüdür, ağ donumu geyindim,
dodağımı boyadım.
Sənə gözəl görünüm, bu gün o böyük gündür-
dəyişəcək soyadım...
Bu dəfə yuxu deyil, yenə səni görürəm
qısa sözün uzunu.
Deyəsən, artıq bitdi, bir də gözləməyəcəm
fevralın otuzunu...
