Vahid Əlifoğludan dörd şeir
NƏ GETMƏYƏ, NƏ QALMAĞA ÜZÜM VAR
Kim çəkibsə bu çevrəni, sözüm yox,
Ha axtardım, ha fırlandım, izim yox.
Nə getməyə, nə qalmağa üzüm yox,
Bir az qal var, bir az öl var içimdə.
Dağın dibi, yalın dalı nağıldı,
Gümanlarım it unu tək dağıldı.
Sularında balıqları boğuldu,
Kürüsü çürümüş göl var içimdə.
Nə açarı, nə kilidi hasarın,
Gor evinə çəkilidi hasarın...
Bu gördüyün şəkilidi hasarın,
Arxasına gizli yol var içimdə.
Çoxdu tez qazanan, gec dolandıran,
Durmadı qabağa heç, dolandıran...
Qışda neçə sürü, köç dolandıran,
Yayda örəniyən çöl var içimdə...
DOĞMA QAPILARDA YAD OLANDA
...Hər ağrının üstündə göz yaşı var,
Selbəsi var, təpiyi var, daşı var.
Bağlamağa boğazı var, başı var,
Kim bağlayıb quyruğundan bu iti?
Nəyi yesin, axı nəyi yalasın,
Bir kimsə yox üzün tutub ulasın.
İstəyir ki, quyruğunu bulasın,
Kim bağlayıb quyruğundan bu iti?
Qudurduqca bu dünyanın söz iti,
Qənim olar yiyəsinə öz iti.
Quyruq var ki, dolandırar yüz iti,
Kim bağlayıb quyruğundan bu iti...
... Zülümmüş zəncirə ad olanda da,
Doğma qapılarda yad olanda da.
Quyruqsuz olasan, it olanda da,
Kim bağlayıb quyruğundan bu iti?..
GÜVƏNDİYİM DAĞ QALMADI
... Bu dünyanın nədi dərdi, azarı,
Ha gözlədim, bağlanmadı bazarı.
Qazılıymış son gümanın məzarı,
O da öldü, sağ qalmadı payıza...
Yaman gündə tapılmadı, dost hanı,
Çox oxuduq torpaq adlı dastanı.
Kim əkmişdi yol ağzında bostanı?
Dərilməmiş tağ qalmadı payıza.
Söz meyvədi, qulaqlarda xallanıb,
Sarı yarpaq budaqlarda ballanıb.
Ağaclar da adamlartək allanıb,
Duz yandırdı, bağ qalmadı payıza...
Karıxmışam, ayım, ilim hansıdı,
Heç bilmirəm dirim, ölüm hansıdı?
Güvəndiyim hardan bilim hansıdı,
Qar basmamış dağ qalmadı payıza...
FƏLƏSTİN UŞAQLARI
... Uşaq atasından güclü
heç kimi bilməz.
Atalarının
Bir barmaq qurşun önündə,
Nə qədər aciz olduğunu
Öz gözləri ilə gördülər.
Beşikdən tank olmaz,
Yüyrükdən təyyarə.
Gülləyə atılan ilan kimi,
Qaldılar qıvrıla-qıvrıla,
Qaynar qumun üstündə-
Fələstin uşaqları...
Bu dünyanın şərqində
Güllələnən uşaqların
qığıltısı himn deyil,
Göz yaşları adi sudu,
İçində bir ovuc duz ərimiş...
Qışqıra-qışqıra,
Hıçqıra-hıçqıra,
Mərmilərin, raketlərin
"Atdöşündə" qaranəfəs...
Yerdə qaçanlardan,
Göydə uçanlardan,
Kürəyini, sinəsini
Nişangahda saxlayandan,
Hər kəsdən, hər şeydən,
Aman dilər, mərhəmət umar-
Fələstin uşaqları...
... Buşun da nəvələri var,
Raysın bətni-
Cəhənnəm dərəsi...
... Qərbin baş nazirləri,
Dəmir nazirləri, daş nazirləri...
Namussuzluğu, fahişəliyi ilə
fəxr edən,
İt nazirləri, quş nazirləri,
Kişi olsalar da,
ata deyillər...
qadın olsalar da,
ana deyillər...
... Cəlladdan törənən də
cəllad olacaq, vallah...
La ilahə illəllah...
... Nəyə nifrət,
Kimə lənət?..
... Gözlərin görə-görə,
Ağlın kəsə-kəsə
Əlac edə bilməyəsən
Sevdiklərinə, əzizlərinə...
Bir gün baxırsan ki,
Öz boy-buxunun
dar ağacıdı özünə,
Əllərin də kəndirdi boğazına.
Və ayaq üstə,
öz əllərinlə.
Öz-özünü boğub öldürmüsən,
Xəbərin də olmayıb...
