Bənövşə Mahmudqızıdan üç şeir
Uşaqların müdafiəsi gününə valideynlərə
Uşaqlarınızın sizə deyə bilmədikləri...
” Bilmədikləriniz “
Salam ata.
Salam ana.
Bilmirsiz…
Mən sizi çox sevirəm…
Sizin tək bilmədiyiniz,
Sizin tək görmədiyiniz
Sevgim deyil ki…
Boynum elə əyildi,
Belim elə büküldü ki…
Ruhumdakı
elə ağır yükdür ki…
Kaş soruşaydız,
Danlamaq əvəzinə
Dinləməyi sınayaydız,
Sonra qınayaydız…
Amma…
Anlamaq əvəzinə,
Danlamaq asandır.
Yoxsa yasaqdır???
” Nəyə ehtiyacın var,
Kömək lazımdır ? ”
Sualları…
Ərşə çatıb dualarım,
Bəyan olub arzularım.
Bircə siz bilmirsiniz,
Görmürsünüz.
Çünki istəmirsiniz…
Sevirsiniz…
Sizin övladınız
olduğum üçün.
Sevmirsiniz…
Məni mən üçün.
Bilmirsiz…
Sizi çox sevirəm…
Və…
Bilmədiyiniz
tək şey bu deyil!
***
" Ata "
Gözlərimdəki yağışlar
Ürəyimdəki sellərdən az olub.
Yaz olub, qış olub,
Mən həmişə səni eyni sevmişəm.
Kaş mənim belə atam olmasaydı deməmişəm.
Səni nə qədər üzmüşəmsə,
Məni o qədər bağışla.
Ata, məni sevdiyin qədər bağışla.
Məni bildiyin qədər bağışla!
Bilirəm, normal deyiləm.
Olmaq da istəmirəm.
Maraqlı deyil başqaları.
Onların fikirləri, zəhərli sözləri.
Olurlar məğlub, elə özləri.
Olduğu kimi qəbul edilmək,
Sevilmək...
Ən böyük mükafatdır insan üçün.
Sevirsən, bilirəm.
Bir də olduğum kimi qəbul etsən,
Bir bilsən, bir bilsən...
Nə qədər xoşbəxt edərsən!
Ata! Məni sevdiyin qədər bağışla.
Ata! Məni bildiyin qədər bağışla.
Bağışla ki, azadlıq və sevgi qovuşsun.
Bağışla ki, bütün qızlar xoşbəxt olsun!
***
" Ey Eqoist Valideyn! "
Uşaqlar doğulur,
Seçmədən ana, ata.
Müqəddəs tutulur,
Başlara vurulur,
Körpəni yedirmək,
Körpəni geydirmək,
Yatızdırmaq da
Əsl ana, əsl atasan
demək deyil.
Qüsurlarını başa vurursan,
Xəstəliyə minnət qoyursan,
Axı sən "anasan", "atasan",
Özündə hər haqqı tapırsan.
Bəzən təklikdə,
Bəzən hər kəslə birgə
Tapdalayırsan, tapdalayırsan.
Unutma, övlad sənin əsərindir.
Unutma, deyil sənin əsirin!
Ey eqoist valideyn!
Səhvi özündə axtar,
Axtaran, əlbət tapar.
Ancaq inanmıram mən,
Sizin kimi axmaqlar
Özündə səhvlər görə.
Günahların içində,
Günahların içinə
Dartırsız övladları.
Ey eqoist valideyn!
Övlad sənin əsərin,
Deyil, sənin əsirin!!!
